TUTARSIZ BİR DURUM KARŞISINDA ÇOCUĞUNUZUN DA DÜŞÜNCELERİ TUTARSIZLAŞIR, KAFASI KARIŞIR VE ÜZÜLÜR.
Çocuğun bir davranışına yanınızda kimse yokken kızmaz, yanınızda birileri varken “Aaa ayıp! Ben sana öyle yapma demedim mi?” şeklinde farklı tepkiler verirsek çocuğumuzun tutarlı bir kişilik geliştirmesine engel oluruz.
Tutarlı olmak, çocuktaki bir davranışa farklı zaman ve mekanlarda da aynı tepkiyi vermektir.
Örneğin, keyifli bir gün ve eve gittinizde çocuğunuz sizi görünce sevindi, şımardı, koltuktan koltuğa atlıyor. Sevincine siz de katıldınız. Her şey güzel… Başka bir gün aynı keyif içinde değilsiniz. Çocuğunuz eve gittiğinizde yine sizi görünce sevindi, şımardı, koltuktan koltuğa atlıyor. Bu sefer kızıyor, azarlıyorsunuz… Sizce çocuğunuz ne düşünüyor böylesi bir durumda? ” Baba aynı baba, ya da anneyseniz anne aynı anne… Geçen gün benimle oynamıştı, bir şey dememişti. Şimdi kızıyor. Ben nasıl davranacağım? “
İşte tutarsız bir durum karşısında çocuğunuzun da düşünceleri tutarsızlaştı, kafası karıştı, üzüldü.
Tutarlılık konusunda dikkat edilecek diğer bir nokta, anne ve babanın aynı kararlılıkta hareket etmeleri ve bunu çocuklarına yansıtmalarıdır.
Çocuklarımızın sağlıklı bir kişilik geliştirmeleri açısından evde birliktelik sağlanmalıdır. Anne ne diyorsa baba ona uymalı, hatta o anda yanlış söylüyorsa baba ona itiraz etmemeli, çocuğun yanında anneyi düzeltmemelidir. Veya baba bir şey söyledi, anneye ters geldi. O da aynı şekilde çocuğun yanında babayı düzeltmemelidir. En doğrusu anne babanın bu tip ayrı düşünce durumlarını tespit edip, çocuklarının eğitimi /gelişimi konusunda ortak bir yaklaşım belirlemeleridir.
Ebeveyn olarak üzerimize düşen en büyük tutarlılık ise onu her tür koşulda hep sevmek, sevmek ve sevmektir. Ve de ona bunu hissettirmek. İşte bu tutarlılık, çocuğumzla aramızdaki sorunları, en sağlıklı bir biçimde çözmenin anahtarıdır.
Sevgiyle,
Dr. Mürüvvet Uygun
