Çocuklar, sürekli eleştiriye maruz kalırlarsa genellikle başarısızlık korkusu geliştirirler. Eleştiri, güvensizliğin belirtisidir.
Anne babalarının beklentileri ve mükemmelliyetçiliği nedeniyle pek çok sayıda genç; sporda, sanatta, müzikte ya da okulda başarıyı tadamamışlardır. Ne kadar çok sayıda çocuk, “Gerçek dışı” düşüncesini anne veya babasının gülerek karşılamasından düş kırıklığına uğramıştır. Bir çocuğa bağırdığınızda, O’nu kızgınlıkla eleştirdiğinizde ya da kişiliğine saldırdığınızda, O’nda daha yeni bir şey deneme arzusu ya da risk alma yürekliliği kalır mı?
Pek çok kez kulağımıza gelen bir cümledir değil mi? “Ne laf anlamaz çocuksun!” Bu cümleyi duyan bir çocuk sizce nasıl hisseder? Güvenli mi, güvensiz mi? Tabi ki güvensiz…
Çocuklarınızı başkalarının yanında azarlar ve küçük düşürürseniz, çocuğunuzda; kendine güvensizlik, aşağılık kompleksi ya da kalabalıktan kaçma gibi kişilik bozuklukları meydana gelir. Başkalarının yanında küçük düşürülen çocukta, “İntikam alma duygusu” uyanacaktır.
O yüzden ve pek çok yüzden çocuklarımızı güvenle, mutlulukla, gülümseyerek ve karşılıksız sevmeliyiz. Karşılıksız…
Sevgiyle,
Dr. Mürüvvet Uygun
