Ben, Mürüvvet Uygun
Çocukluğum… Oldukça zor ilköğretim yılları. Anlamakta, okumakta ve matematikte zorlanıyorum. Nasıl ders çalışılır bilmiyorum ama bilebilmenin yollarını arıyorum ve buluyorum. Sonrası hep başarılı bir akademik yaşam.
Okumalara doyamıyorum. Kitaplar, kitapların kokuları, öğrenilecek ve öğretilecek pek çok şey.. İşte tüm bunlar yaşamdaki çoğalmalarım oluyor.
Okuduklarım, gördüklerim, tattıklarım, duyduklarım , dokunduklarım dökülmeye başlıyor kalemimden. Çocuk diliyle dökülüyorlar üstelik. Bazen şiirsel, bazen metinsel.. Yıllardır yazıyorum çocuklar için.. Kitaplarım birer çocuğum oluyor, çocuklar için.
Hayatımın merkezinde yer alıyor “çocuk” kavramı. İçimi titretiyor tüm güzellikleri. Baştan çıkarıyor tüm özellikleri. Onlar için çalışıyor, onlar için yazıyorum.
Ve öyle de devam ediyorum.. Sadece ve sadece “çocuklar mutlu olsun” diye , “çocuklar gülsün” diye … Onlarla çoğalıyorum..
Ben elli yaşıma, çoğalmalarım otuzlu yaşlara yaklaştı… Nice senelere birlikte..